W Polsce pierwszy raz w życiu zobaczyła śnieg, który nigdy nie pada w jej rodzinnej i ciepłej Hawanie. Niezwykle żywiołowa i sympatyczna Kubanka - Omniris Casuso Toledo nigdy nie opuszczała swojego miasta, dopóki osiem miesięcy temu jako wokalistka orkiestry Jose Torres y Salsa Tropical nie przeprowadziła się do Bytomia.

Już jako kilkuletnia dziewczynka - jak każda mała Kubanka - Omniris marzyła o wielkiej muzycznej karierze. W dzieciństwie za pierwsze instrumenty perkusyjne służyły jej drewniane walizki, na których wystukiwała rytmy przy pomocy łyżek i butów. Na koloniach zawsze była inicjatorką dziecięcych orkiestr, porywała swoich rówieśników do tańca i zabawy. Dziś, gdy wyprowadziła się z rodzinnej Hawany, nawet sąsiedzi stęsknili się za muzycznymi improwizacjami, które Omniris wygrywała przesiadując na schodach swojego domu. Od kubańskich muzyków nauczyła się gry na bongosach - dwóch połączonych ze sobą, trzymanych między udami, bębenkach. W końcu trafiła do żeńskiej orkiestry. Nieprawdopodobnie otwarta, bezpośrednia i żywiołowa 23-letnia Kubanka od razu zwróciła uwagę Izabeli Torres, która w Hawanie zorganizowała casting w poszukiwaniu wokalistki do Salsa Tropical. Liczył się nie tylko głos, ale osobowość i umiejętność przystosowania do nowych warunków. Z tym ostatnim od kiedy osiem miesięcy temu ciemnoskóra Omniris trafiła do Bytomia nie ma najmniejszych trudności. Opanowała już podstawy języka polskiego, porusza się swobodnie po mieście, łatwo nawiązuje kontakty, sama robi codzienne zakupy.

Omniris mówi, że Polacy są dla niej bardzo życzliwi. Zdjęcie: Wojciech Łysko

- Kubańczycy są bardziej otwarci, żywiołowi i radośni niż Polacy. Gdy przyjechałam tutaj jesienią ubiegłego roku w szarym i smutnym Bytomiu brakowało mi słońca, światła i Hawany, w której życie toczy się praktycznie na ulicy - wspomina Omniris. - To, że nie rozumiałam, co mówią wokół mnie ludzie pogłębiało uczucie samotności, czułam się jak zamknięta w słoiku - opowiada. Pamięta za to, że ogromną radość sprawił jej śnieg, który właśnie w Bytomiu miała okazję zobaczyć pierwszy raz w życiu. Uwagę Omniris zwróciła też zabytkowa bytomska architektura, jakże odmienna od starohiszpańskiej kubańskiej zabudowy - Polacy są dla mnie bardzo życzliwi, choć czasem szturchają się łokciami pokazując sobie mnie na ulicy, czy w tramwaju - opowiada Omniris. Uśmiecha się z wdziękiem potrząsając mnóstwem dwukolorowych warkoczyków, jakie ma na głowie.

Na prowadzonych przez Torresów kursach tańca Omniris poznała swoich polskich przyjaciół. Za rodziną i pozostawionymi na Kubie siostrami bardzo tęskni. Także za Arielem - swoim narzeczonym. Uzbierała nawet pieniądze, by chłopak mógł odwiedzić ją w Polsce. - Przyjedzie na wakacje - mówi po polsku zadowolona Omniris. Lubi swoją pracę i jak każdy artysta jest zadowolona, kiedy uda jej się rozbawić publiczność. Chce tylko lepiej nauczyć się języka polskiego, by móc mieć bardziej bezpośredni kontakt z widownią. Ma kilka ulubionych zaaranżowanych w rytmice salsy polskich przebojów: "O mnie się nie martw", "Kuba wyspa jak wulkan gorąca", "Chłopiec z gitarą".

Poza śpiewaniem Omniris uwielbia chodzić do kina, jeździć na rowerze, pływać i jak każda kobieta - robić zakupy. - Oglądam dużo telewizji, żeby nauczyć się języka polskiego - mówi. Z polskich dań najbardziej polubiła pierogi.


Artykuł zaczerpnięty z Życia Bytomskiego - www.zyciebytomskie.pl.